ทั้งปวง, ทั้งผอง, ทั้งเพ, ทั้งมวล, ทั้งสิ้น, ทั้งหมด หมายถึง ว. หมดด้วยกัน.
ว. หมดด้วยกัน.
ว. หมดด้วยกัน.
ว. หมดด้วยกัน.
ว. หมดด้วยกัน.
ว. หมดด้วยกัน เช่น คนทั้งหลายเกิดมาแล้วต้องตาย, มีจํานวนมาก เช่น คนทั้งหลายเขาพูดกันว่า.
ว. ทั้ง ๆ ที่เป็นอยู่ในลักษณะอาการเช่นนั้น.
(กลอน) ก. กังวล, ห่วงใย, เช่น เป็นทังวี้ทังวลวุ่นวาย. (คาวี).